บทที่ 476

ลีซานมีหลายสิ่งที่อยากจะบอกกับซูหรงหรง แต่เนื่องจากมีเด็กเลวอย่างจางเล่อยืนอยู่ข้างๆ ทำให้ไม่ค่อยสะดวก อีกทั้งยังกลัวว่าซูหรงหรงจะไม่ให้โอกาสได้อยู่ตามลำพัง เขาจึงคิดหาทางออกและรีบยิ้มแย้ม

"เป็นอย่างนี้นะ ลุงว่างช่วงบ่าย ก็เลยคิดจะไปดูอาการป่วยของแม่หนูหน่อย หนูว่างไหม?"

ซูหรงหรงรู้สึกประหลาดใจเล็...